Heliografy i piranometry

Heliograf jest instrumentem, który mierzy dzienne godziny słońca (promieniowanie słoneczne) na papierze.
Opiera się na bardzo prostym mechanizmie, szklanej kuli zawsze zwróconej na południe, przez którą przechodzą promienie słoneczne, koncentrując się na wiązce światła, która pali tekturę lub wyskalowany papier znajdujący się na dole. Ścieżka lub ślad spalonego papieru oznacza godziny nasłonecznienia. Najczęstszym i homologowanym modelem heliografu jest model Cambell-Stokesa.

Piranomer mierzy promieniowanie słoneczne, które uderza w ziemię w formacie numerycznym, w kW / m2, w polu 180º. Fizyczną zasadą powszechnie stosowaną w pomiarze jest termopara, na którą promieniowanie pada przez dwie półkuliste szklane kopuły. Przykładem piranometru jest Kipp i Zonen, który składa się z ogniwa termoelektrycznego umieszczonego w obudowie z dwoma półkule kryształowe. Ogniwo termoelektryczne składa się z szeregu poziomo umieszczonych termopar, których końce są przyspawane pionowymi prętami miedzianymi przymocowanymi do litej mosiężnej płyty.
Czarne pasy czujnika (stos termiczny) pochłaniają promieniowanie słoneczne, które zamienia się w ciepło. Ciepło to przepływa przez czujniki do korpusu piranometru, zapewniając sygnał elektryczny proporcjonalny do padającego promieniowania.